„Atlas chwastów” został stworzony z wyjątkową precyzją. W tym dziele nic nie jest przypadkowe, a każdy element kryje za sobą znaczenie symboliczne. Metafora chwastu odnosi się do tematyki Zagłady i dehumanizującej retoryki faszystowskiej eugeniki. Łączna ilość elementów równa jest liczbie ludzkich istnień, które kończyły swój los w krematorium w Auschwitz każdego dnia. Czerń i biel odnoszą się do klasycznej dychotomii dobra i zła. A odwrócona kompozycja pracy symbolizuje moralną przewrotność towarzyszącą faszystowskim narracjom.
Więcej o artyście
Zdjęcie Edyta Dufaj
